بررسی رابطه دیابت نوع یک با کم کاری تیرویید

چکیده زمینه: دیابت نوع یک، به طور شایع با بیماری های خودایمن تیرویید همراه است. استعداد ژنتیکی تولید اتوآنتی بادی در این بیماری ها بسیار متغیر است. هدف: مطالعه به منظور تعیین رابطه دیابت نوع یک با کم کاری تیروییدی انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد- شاهدی که در سال 1384 در بیمارستان بوعلی سینای قزوین انجام شد، 65 بیمار مبتلا به دیابت نوع یک و 65 فرد غیردیابتی از نظر سطوح آنتی بادی ضد پراکسیداز (anti-tpo) و tsh بررسی شدند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در بین 65 بیمار مبتلا به دیابت نوع یک، 18 نفر (%7/27) سطوح افزایش یافته anti-tpo و 18 نفر (%7/27) سطوح غیرطبیعی tsh داشتند. در این گروه، 11 نفر (%16) کم کاری تیروییدی بارز و 7 نفر (%8/10) کم کاری تیروییدی تحت بالینی داشتند. میانگین سطوح anti-tpo در بیماران با کم کاری تیروییدی بارز، بالاتر از بیماران با کم کاری تیروییدی تحت بالینی بود. (69/223±18/238 در مقابل 46/22±38/36 واحد در میلی لیتر)(05/0p<). در بین 11 بیمار با کم کاری تیروییدی بارز، 9 نفر (%8/81) سطوح غیرطبیعی anti-tpo داشتند، در حالی که anti-tpo مثبت در %57 بیماران مبتلا به کم کاری تیروییدی تحت بالینی دیده شد(05/0p<). نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، برای کشف اولیه بیماری خودایمن تیرویید در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک، اندازه گیری anti-tpo و tsh به خصوص در زمان شروع یا تشخیص دیابت نوع یک پیشنهاد می شود.